بسته دوایی درد و آرتروز گردن

آرتروز کلمه فرانسوی است و در زبان انگلیسی به این بیماری استئوآرتریت و در زبان علمی اسپوندیلوز مهره های گردن گفته می شود.

استئوآرتریت گردن شامل یک بیماری است که تغییرات ساییدگی در هر چهار ساختمان اصلی گردن شامل ۱- استخوان ها، ۲- دیسک ها ۳- مفاصل گردن یا فاست ها ۴- لیگلمان ها یا رباط ها ایجاد می کند. این تغییرات ناشی از فرسایش و پیر شدن ستون فقرات است است. همانطور که می دانیم پدیده پیری در افراد مختلف شدت های متفاوتی دارد. با افزایش سن، دیسک هایی که در ستون فقرات گردن وجود دارند ، به تدریج از بین می روند در واقع این دیسک ها آب خود را از دست می دهند و در نتیجه انعطاف پذیری خود را از دست می‌دهند و در اطراف و مهره ها زوائد استخوانی اضافی رشد می کند که استئوفیت نامیده می شود.

پدیده اسپوندیلوز ( آرتروز یا استئوآرتریت گردن) معمولا از سنین ۵۵ سالگی به بعد شروع می شود. این پدیده باعث کاهش ارتفاع دیسک بین مهره ای ستون فقرات می شود علاوه بر آن در اطراف تنه های مهره ها زوائد استخوانی به نام استئوفیت دیده می شود.رشد غیرطبیعی استئوفیت ها می تواند باعث تنگ شدن سوراخ هایی که اعصاب بین مهره ای از آن خارج می‌شوند بشود. به عبارت دیگر فرق بین تنگی کانال نخاعی گردن و آرتروز گردن این است که تنگی کانال نخاعی معمولاً در چند سطح دیده می‌شود و به شکل شدیدتر است اما در صورتی که تنگی در آرتروز یک تنگی ژنرالیزه و عمومی در سراسر گردن است. اسپوندیلوز گردن اغلب باعث درد گردن و سفتی عضلات گردن می شود. به همین جهت ، دامنه حرکات گردن در افراد مسن کم می شود و هنگام حرکت گردن ، احساس صدای ساییده شدن استخوان ها در گردن دیده می شود. تفاوت دیگر آرتروز ( یا اسپوندیلوز گردن ) با تنگی کانال نخاعی این است که آرتروز گردن معمولا نیاز به جراحی ندارد ، در صورتیکه تنگی کانال نخاعی نیاز به عمل جراحی دارد و در یک کلام تنگی کانال نخاعی در واقع شکل پیشرفته و شدید آرتروز گردن است