دستهبندی : بسته های دوایی عمومی
بسته دوایی ناخنک چشم
تشخیص ناخنک چشم
تشخیص ناخنک چشم با تست اسلیت لامپ ممکن است. آزمایش اسلیت لامپ توسط نوعی میکروسکوپ انجام میشود که تابش باریکی از نور را بر روی چشم متمرکز میکند. این نور باریک میتواند به پزشک کمک کند تا ساختارهای رویی و درونی چشم را بررسی کند. علاوه بر آزمون اسلیت لامپ، ممکن است آزمایشات زیر نیز بر روی چشم انجام گیرند:
- تست قدرت بینایی: تست معمول در چشم پزشکی بوده و توانایی چشم افراد در دیدن نمادها در فاصله معین سنجش میشود.
- بررسی توپوگرافی قرنیه: در این روش شکل قرنیه بصورت سه بعدی توسط کامپیوتر ترسیم میشود.
- در صورتی که ناخنک چشم تشخیص داده شود ممکن است پزشک تصاویری از چشم تهیه کند تا رشد و تغییر ناخنک با گذشت زمان را بررسی کند. گاهی نیز برای اطمینان ممکن است آزمایشات مرتبط با سرطان انجام شوند تا نوع توده رشد کرده بر روی چشم مشخص شود. ذکر این نکته نیز لازم است که ناخنک چشم نوعی سرطان نیست.
عوارض ناخنک چشم
ناخنک چشم همواره با ایجاد عوارض یا علائم همراه نیست. زمانی که ناخنک چشم رشد کند و علائم خود را ایجاد کند ممکن است این علائم یا عوارض شامل موارد زیر باشند:
- قرمزی چشم
- تحریک چشم
- خارش چشم
- احساس سوزش در چشم
- محدود شدن میدان دید در ناخنک های بزرگ
- احساس اینکه چیزی در چشم وجود دارد
- زمانی که ناخنک چشم ایجاد شود و رشد کند معمولا افراد نمی توانند از لنزهای تماسی استفاده کنند و استفاده از لنز تماسی میتواند احساس ناراحتی چشم را به همراه داشته باشد.
- در برخی موارد نادر، ناخنک چشم ممکن است منجر به ایجاد زخم در قرنیه شود. این عارضه جدی است و در صورت عدم توجه به آن میتواند منجر به نابینایی افراد شود.