بسته دوایی فیبروم و میوم رحم

میوم رحم که در عموم به آن فیبروم رحم نیز گفته می شود، توده‌ ای عضلانی با منشاء بافت عضلانی رحم است. این توده ها، اغلب گرد و سفت بوده و ممکن است بصورت تکی یا خوشه ای در رحم ایجاد گردند. اندازه  میوم ها می تواند از قطر یک میلیمتر تا ۲۰ سانتیمتر متغییر باشد. گزارشات حاکیست که حدود 95 درصد فیبروم ها خوش‌ خیم بوده و میزان بدخیمی آنها بسیار کم است. اما حتی گاه این توده‌های خوش خیم مشکلاتی را برای بانوان ایجاد می نماید. این توده های خوش خیم در بخش های مختلف رحم رشد می کنند.ممکن است خانمی فیبروم داشته باشد ولی از وجود آن بی اطلاع باشد  بنابراین ممکن است بی علامت باشند و در حین سونوگرافی های دوره ای یا معاینه توسط طبیب مشخص شوند.

فراوانی شیوع میوم رحم که “فیبروم رحم” نیز به آن گفته می شود بین جمعیت زنان زیاد است و در خانواده‌ هایی که سابقه میوم وجود دارد (مادر یا خواهر مبتلا به فیبروم)، احتمال اینکه سایر خانم ‌های فامیل دچار میوم رحم گردند، زیاد است. میوم‌های رحمی معمولا در سنین باروری یعنی 30 تا 40 ساله رشد می کنند. گفتنی است که در بعضی از بانوان ممکن است رشد فیبروم از سن بلوغ آغاز‌ گردد.

میوم رحم چیست؟

میوم ها توده های خوش خیم و غیرسرطانی هستند که تا حدی از بافت عضلانی رحم تشکیل شده اند. این توده ها به‌ندرت در دهانه رحم ایجاد می شوند، و اغلب در قسمت پایین تر رحم، دیواره رحم و سطح آن ظاهر می شوند. گاهی میوم های بزرگی در دهانه رحم بوجود می آیند که تا حدودی مجاری ادرار را مسدود نموده یا در واژن برآمده می شوند. (به این حالت پرولاپس می گویند) از اینرو گاهی زخم هایی در میوم های پرولاپس شده ایجاد می گردد. ممکن است این زخم ها سبب عفونت و خونریزی یا هر دو شوند.

علت پدید امدن فیبروم یا میوم رحم چیست، آیا می‌توان از آن پیشگیری کرد؟

• فاکتورهای رشد

• هورمونهای ترشح شده از تخمدان

استروژن و پروژسترون، دو هورمون تحریک کننده رشد دیواره رحم هستند به نظر میرسد این هورمون ها در رشد فیبروم ها موثر باشند. میوم ها دارای تعداد بیشتری از گیرنده های استروژن و پروژسترون نسبت به سلول های  طبیعی رحم هستند ویکی ازدلایلی که فیبروم ها پس از یائسگی کوچک می شوند این مورد می باشد.

• عوامل ژنتیک

بسیاری از فیبروم ها حاوی تغییراتی در ژن ها هستند که این تغییرات در سلول های طبیعی عضله رحم دیده نمی شود.

• چسب بین سلولی

ماتریس خارج سلولی ماده ای است که باعث می شود سلول ها به هم بچسبند. این ماده در فیبروم ها افزایش می یابد. به علاوه، فاکتورهای رشد را ذخیره می کند و از این طریق هم باعث ایجاد تغییرات بیولوژیکی در سلول ها می شود.

 

 

 

 

عوامل خطر شناخته شده ای که می توانند بر رشد فیبروم تأثیر بگذارند عبارتند از: شروع قاعدگی در سنین پایین، افزایش وزن و چاقی، کمبود ویتامین ،؛ رژیم غذایی غنی از  گوشت قرمز و فقیر از سبزیجات برگی، میوه و لبنیات، و نوشیدن مشروبات الکلی از جمله آبجو خطر ابتلا به فیبروم ها را افزایش می دهد. همچنین  سابقه فامیلی فیبروم نیز شانس بیشتری برای ابتلابه فیبروم بوجود می اورد.